Counting Down The Days

Haa daar in noorden,

Ik voel me weer kiplekker en heb een leuke week achter de rug.
Vrijdag heb ik overdag nog een paar uurtjes geslapen. Maartje had haar laatste werkdag vrij om wat bankzaken te regelen en om een lading handtekeningen te verzamelen. Je komt niet zomaar het schip af! Bob, Justin hoefden ook niet te werken en Marianne zorgde dat ze om 3 uur even pauze hadden zodat we met z’n vijven bij het Starbucks café in midships even een afscheidsborrel konden houden.

Zaterdag besloot ik dat ik toch echt naar buiten moest gaan omdat het echt de laatste kans was met z’n vieren nog wat leuks te gaan doen. Net voor dat we naar het Sarakawa hotel vertrokken begon het keihard te regenen. En die Afrikaanse buien zijn flink.. Ik vond het heerlijk: Eindelijk zou het even afkoelen. En dus hebben de jongens lopen voetballen op een veld achter het zwembad terwijl Maartje en ik ons laatste ananassapje namen. We hebben met z’ n vieren gezellig bij het restaurant gegeten en toen het ’s middags weer een beetje opklaarde hebben we aan de rand van het zwembad lekker gerelaxt.
Na thuis een douche te hebben genomen en voor de laatste keer samen te hebben gegeten moesten we toch écht naar het dock om Maartje uit te zwaaien.
De rest van de avond hebben Justin, Bob, Johan en ik aan een spelletje ‘Koehandel’. Zondag besloten Justin, Bob en ik naar Cristal Plage, er was iedereen verteld daar absoluut niet heen te gaan vanwege het aantal overvallen. Maar uiteraard gingen wij, Hollanders, toch.. Stelletje eigenwijzen... Behalve een handdoek en een boek namen we niks mee, dus er viel niet veel te stelen. We hebben een relaxte middag op het strand gehad.
En toen was het alweer maandag. Na acht dagen van slapen werd ik er weer even aan herinnert dat ik in Afrika was. Mannen op Zemijans met een heel geslacht varken op hun schoot, jongens die langs de weg renden terwijl ze muziek maakten met hun potten en pannen. Auto’s die compleet gevuld waren met rauw vlees wat tegen de ramen gedrukt was. Oh ja, welcome in Africa!
We namen de nieuwe Texan assistente Melissa mee die tot het einde van de outreach blijft. En ik zat voor het eerst in de auto met Nigel en Jane, twee tandartsen uit de UK. Ze waren er ondertussen al een week en gaan komend weekend weer naar huis. Dag was weer terug gekomen van een cursus in Engeland en Marijke is voor tien dagen in Nederland. Ik miste m’n twee Dutchies.
Het complete team was even anders..
Ja.. Nog twee weekjes.. Hoe geweldig het ook is hier. Lieve mensen om ons heen gaan weg.
Dinsdag hebben we ook Bob en onze Noorse Maren uit moeten zwaaien. En het schip vult zich met allemaal nieuwe mensen. De laatste maanden heb je minder de behoefte nieuwe mensen te leren kennen. Je hebt je eigen kring gevormd en dan is het goed..
Voor ons wordt het ook tijd om naar huis te gaan. Het is hier super, maar ik verlang naar Nederland. Als je hier zit ga je je eigen landje meer en meer waarderen. We genieten nog even flink van onze laatste twee weken en dan is ’t goed om te gaan.. Een perfecte timing!

Maandag werkte ik Melissa in bij Dag. We zagen weer een hoop Osteomyelitis-patienten en deden heel wat chirurgische behandelingen waarbij we grote delen bot weghaalden. Het was een interessante dag.
Dinsdag en woensdag hielp ik Nigel. Nigel werkt heel snel en we waren dus flink druk bezig. Woensdag stelde Nigel voor dat ik maar een keertje moest proberen te hechten en dus liet hij me oefenen op een mango. Je kan weinig schade aanrichten met hechten en dus stond ik die middag een extractiewond van een patient te hechten! Het ging echt ontzettend goed en toen ik klaar was keek Nigel het voor me na. Die middag deed ik nog twee hechtingen bij een patient.

Gisteren, donderdag, ging Justin een dagje met me mee naar de kliniek. Hij had een dagje vrij en het leek hem leuk eens mee te kijken. We begonnen met een leuke devotion en de screening. Het was ontzettend leuk dat ik hem kon laten zien wat ik nou precies deed en hij heeft een aantal behandelingen geassisteerd. Verder hielp hij Leah, die gelukkig ook weer terug was van haar vakantie in Florida, met de sterilisatie.
Vandaag een laatste leuke dag met Nigel gehad. Ik heb weer bij een aantal patienten mogen hechten en dat ging steeds makkelijker.

Vanavond zouden we met Daniel en Marianne voor een weekend richting Grand Popo, net over de grens van Benin, gaan maar helaas is Daniel ziek geworden.
We hebben besloten even af te wachten hoe Daniel zich voelt en vertrekken morgenochtend vroeg hopelijk mét Daniel.

Fijn weekend!
Veel liefs vanuit de haven van Lomé!