't Ruime Sop

Dag lieve allemaal,
En toen was het weer een weekje later.. Er is de afgelopen week niet erg veel gebeurd. Het gaat hartstikke goed.. Morgenochtend, rond tien uur, hopen we aan te komen in Lome. Op dit moment varen we ten hoogte van Ghana. Het schip vaart zo’n 250 mile per 24 uur. Dat wil zeggen zo’n 400 km per dag. Na 11 dagen varen is het misschien ook wel weer fijn land te zien. Ik vertelde dat het vorige week maandag zo ontzettend heftig was met de deining. Na die nacht is het echt super rustig geworden. Het water is ontzettend kalm... Je zou bijna een duik nemen! Ik merk dat ik wat gespannen ben. Ik woon alweer zestien dagen aan boord van de Africa Mercy. In Santa Cruz, maar ook boord is alles behoorlijk Westers. Maar morgen, dan ga ik zien waar ik voor kwam.. Spannend.

Ik zal jullie vertellen hoe de afgelopen week was.
Dinsdag, na een middagje blog typen op deck 8 in de zon, en een koele douche.. Kwam ik, laten we zeggen, goed gekleurd de diningroom binnen. ’s Avonds heb ik me weer vermaakt met de jongens met een serie ‘Band of Brothers’. Ja saai he.. Want ook op woensdag heb ik gewerkt, met Marianne gegeten en uiteraard hebben we de laatste afleveringen van de serie zitten bekijken. Donderdag had ik een lekker kort dagje en ’s avonds was er communitymeeting in de International Lounge. Een kerkdienst. Ik werd weer even stilgezet bij ’t feit waarom ik hier ook alweer gekomen was. Na een grote bak ijs na de dienst ben ik in m’n eentje nog even op deck 7 gaan zitten en ben uiteindelijk vroeg m’n bed ingekropen. Dat mocht ook wel! ’t Was ontzettend lang geleden. Elke nacht werd het laat! Vrijdag was ik lekker vrij. Ik heb ontzettend weinig gedaan, was een beetje down en kon het niet eens opbrengen een boek te lezen. Ik heb een groot deel van de dag doorgebracht in de Midships lounge. ’t Was goed zo’n dag te hebben. Tijd genomen om te bedenken wat ik hier doe. Een goed gesprek gehad met Marianne en we besloten vanaf die dag te beginnen aan het boek ‘Doelgericht leven’. Even een half uurtje samen rust nemen, veertig dagen lang. Elke dag om zeven uur. Daarna zouden we lekker een filmpje gaan kijken op m’n laptop. Dus ik heb in de Library een filmpje uitgezocht. We begonnen goed: We hebben in de Crew Galley een waanzinnige milkshake gemaakt en verplaatsten ons naar een rustig plek op deck 7. Het was leuk onze dag te bespreken, even te up daten en een stukje te lezen. We besloten buiten te blijven, en hebben dus ook, met een waanzinnig sterrenhemel boven ons hoofd, naar een ontzettende slechte film zitten kijken. Het was een super fijne avond. Na de film ben ik naar deck acht gegaan en heb ik tot vijf uur ’s ochtends sterren liggen kijken. Prachtig! Die avond begonnen ze met Pirate watch. Je kon je opgeven om ’s nachts een aantal uur wacht te houden. Hoewel piraterij meer voorkomt aan de oostkust van Afrika willen ze toch het zekere voor het onzekere genomen. Ach, de vrijwilligers werden vermaakt, er zijn genoeg mensen die afgelopen nachten hun dekbedden pakten om boven op het deck te slapen. Het is zo ontzettend warm buiten, ook ’s nachts. Dus dat is prima te doen! Zaterdag was ik vrij, heb ik flink uitgeslapen, lekker rond gehangen en na een Noorse pannenkoek geproefd te hebben, en een milkshake te hebben gemaakt zijn we begonnen aan ‘Dag 2’ van ‘Doelgericht leven’, na de heerlijke romantische comedy ‘Raising Helen’ op deck zeven, heb ik weer tot diep in de nacht op deck acht doorgebracht. Alle meiden uit m’n cabin sliepen buiten, maar om vier uur vond ik het wel weer leuk geweest en besloot ik lekker naar bed te gaan. Zondag had ik dienst en droeg ik een pieper bij me. In de weekenden wordt er niks schoongemaakt aan boord, maar mocht er iemand zee ziek zijn, en sommige plekken te smerig zijn voor woorden zijn, dan kon deze poetsvrouw opgepiept worden. Ik heb een rondje gedaan over het schip, heb zichtbare rommel opgeruimd en dat was m’n werkdag. Nou, niet verkeerd! ’s Avonds hadden we communitymeeting wat begon met worship en daarna een preek van één van de Chaplins van het schip. Daarna was er de eerst Dutchie-avond van 2010. Op elke zondagavond na de meeting komen de Nederlanders bij één op deck zeven. Al gauw kwamen Stroopwafels, Hopjes en Nederlandse thee op tafel. Het was gezellig! Op een gegeven moment zat Daniel met z’n gitaar in handen en zongen we met z’n allen Nederlandse Opwekking. Het was echt super relaxed! Heerlijk, je lijkt iedereen al zo lang te kennen! Weer werd het laat..

Gisteren, maandag, verplaatste de hele crew zich, na een ontbijt in de diningroom, naar de International lounge voor een meeting waar we informatie kregen over de aankomende outreach. Toen ik om kwart voor tien blij op stond met het idee dat ’t voorbij was bleek dat de nieuwe crew nog lekker mocht blijven zitten voor een paar presentaties over Togo. En ook vandaag was ’t feest. Van vanmorgen, kwart voor acht, tot vanmiddag half drie hebben we constant zitten luisteren. Ik werd er zo ontzettend melig van, en Marianne en ik moesten elkaar niet aankijken, want zodra we dat deden kregen we de slappe lach. Ben zo blij dat ze er is! We begonnen de dag met een communitymeeting. Een was een Afrikaanse dienst. Wel leuk gedaan! De crewdoctor vertelde iets over Staying Healthy, we kregen informatie over veiligheid, cultuur verschillen en vanmiddag legde Rachel, een Chaplin, ons uit hoe we om moeten gaan met frustraties over cabinmates die niet opruimen, mensen die je was uit de wasmachine gooien, de grootste ergernissen.

Het was ontzettend warm aan boord van ’t schip. Hoe dichterbij we bij Togo komen, hoe benauwder het wordt. De airconditioning stond vandaag niet aan. Je moest echt stil blijven zitten wilde je het zweet niet over je voorhoofd voelen lopen.. ( Gewaarschuwd. Ik zou jullie niet sparen! ) Naar buiten lopen wil je nu niet proberen. Alsof je tegen een muur aanloopt. Dat wordt nog leuk deze vier maanden! Om drie uur werd het hele Housekeeping en Hospitality team verwacht in de International Lounge om die tiptop in orde te maken, omdat morgen, wanneer we aankomen in Lome, er een aantal belangrijke Togolese gasten aan boord voor de AM zullen komen.

Gisteren hebben Marianne en ik constant de slappe lach gehad toen we serieus probeerden te lezen uit ‘Doelbewust leven’. Op een gegeven moment gaven we het op, we konden niet meer stoppen. Vandaag hebben we gespijbeld. Ik was jullie écht een blog verschuldigd en stelde voor een avondje over te slaan. Dus dit worden 40 hele lange dagen. ’t Geef niet, het komt nog wel... Vanavond heb de ontzettend slechte film ‘Robin Hood Man in Tights’. Vanaf nu even geen films meer ben ik bang.
Ik hoorde net, van een voorbijganger, dat we morgenochtend rond achten al aan zullen komen.. ‘k Ga gauw m’n bedje opzoeken. ‘k Moet uiteraard vroeg op om te zien hoe we de haven in zullen varen! Ben ontzettend benieuwd!
Een volgend bericht vanuit de haven dus!

Veel liefs, Mary Ann

Mijn postadres
Mercy Ships Holland
Strevelsweg 700/317
tav.Marianne Schep
3083 AS Rotterdam(Mee in container aub)

P.s. M’n volgende blog komt sneller. Eens per week updaten is voor mij geen goede optie! ’t Is me te lang geleden! Hebben jullie even geluk!