"Free Look In My Shop!"

Hey daar!
Als eerst wil ik jullie even hartelijk bedanken voor de lieve berichtjes! Toen ik gisteren hoorde dat er voor Marianne Schep toch wel schandalig veel post lag ben ik opgesprongen en heb ik enthousiast een stapel enveloppen geopend met hele lieve Paas-, trouw- en verjaardags kaarten!
Ontzettend gaaf dat er zoveel mensen aan me denken thuis!
’t Gaat hartstikke goed hier! Ik heb een leuke werkweek achter de rug en een relaxed weekend.

Vrijdagavond (9 april) zijn we met een grote groep naar Cristal Plage gegaan. Een ontzettende leuke strandtent voor het afscheid van Richard en Veronica. Zij hadden alweer twee weken met het dental team meegekeken, waren heel enthousiast en hebben nu waarschijnlijk een gigantische voorsprong op hun medestudenten. Ze namen ons mee uit eten en ik een ontzettende gezellige avond gehad. Heb de hele avond zitten kletsen met Maartje, Gillian (Britse tandarts), Kaare (een Noorse tandarts, waar Dag vroeger stage bij heeft gelopen. Hij kwam hier voor twee weken het team versterken) en Julie (een nieuwe collega van Justin uit Texas) en haar man.
We hebben heerlijk gegeten met het geluid van de golven van de ocean op de achtergrond.

Zaterdag ging ik met het zelfde groepje, Maartje, Gillian en Kaare, naar de craft markt. Ik wilde nu toch eindelijk wel eens de mooie leren tassen, sieraden, houtsnijwerk en kleurrijke Afrikaanse stoffen zien. We werden door de shuttle in de stad afgezet. Ik kocht een mooie leren tas en wat sieraden. Er wordt nogal wat onderhandeld, maar toen ik de tas voor de helft van de prijs die de verkoper voorstelde meenam was ik tevreden en dacht een mooie deal te hebben gesloten.
We stapten in een taxi richting het Sarakawa hotel om daar een middagje aan het zwembad door te brengen. De taxichaffeur had in z’n oude rammelauto een mooie kleedje op z’n dashboard liggen en een fotolijstje met een plaatje Jezus erin. De muziek ging aan en ‘t scheen dezelfde Afrikaanse worship te zijn die wij met onze dagelijkse devotion in de kliniek zingen dus we hebben achter in de auto keihard mee zitten bleren! Geweldig! Toen ik de man vroeg of ik z’ n cd kon kopen vond hij dat toch een minder goed plan. Een beetje jammer..
Thuis vertelde ik trots aan Justin dat ik een mooie deal had gemaakt en toen hij vroeg wat ik betaald had sloeg hij zichzelf voor de kop.. Alle meiden in m’n kamer hadden voor dezelfde soort leren tasjes allemaal dezelfde prijs betaald. Maar blijkbaar allemaal de ‘Jovo’-prijs (blanken-prijs)! Toen een dagwerker die bij Justin in de keuken werkt vertelde wat hij er voor betaald zou hebben trokken we hem zondagochtend aan z’n mouw en zijn met z’n drieen naar de markt gegaan. ’t Is altijd goed een lokale mee te nemen naar de markt. Zij kunnen mooie deals voor je maken en weten waar ze het over hebben.
Helaas was er geen craft market op zondag. Uiteindelijk hebben we op de grote markt gelopen, een tas gekocht voor ons samen om al onze pronkstukken in mee naar Nederland te kunnen nemen.

Ik zou jullie allemaal zo graag willen laten zien hoe het Afrikaanse stadsleven eruit ziet. Een foto laat niet weten hoe de zware geur is die in de lucht hangt, hoe de hele sfeer is.
Je moet je voorstellen... Het is een enorme chaos. Kleine houten tafeltjes met een kapotte parasol er boven moet een winkeltje voorstellen. Vrouwen zitten met daar met grote manden fruit en groente om zich heen hun kinderen te voeden, kinderen liggen op de grond in de schaduw van de parasol te slapen of zitten te spelen en roepen je na met ‘Jovo, jovo!’. Slagers staan met grote messen enorme stukken vlees, waar de vliegjes omheen vliegen, klein te maken. Honderden vissen liggen je met grote ogen aan te kijken. Af en toe struikel je door de gaten in de straat, door losse liggende stenen of doordat je met je voet in een stuk plastic stapt. Je loopt langs kraampjes met alcoholische dranken, stapels schoenen, tassen, stoffen, alles is er! Tentjes waar dames in pannen rijst en hun scherpe sausen zitten te roeren. Af en toe wordt je vastgepakt door een man die schreewt: “ Mercy Ships, free look in my shop” of “Special price for you!”. Er wordt een telefoon tegen je aangedrukt die iemand je wil verkopen met: “Mon ami, buy my phone!” Zodat je op een gegeven moment maar je zonnebril opzet om geen oogcontact meer te maken. Vrouwen lopen met grote teilen op hun hoofd met potten en pannen erin; voedingsmiddelen; grote stappels tassen of prachtige stoffen liggen torenhoog netjes opgestapelt op hun mooie hoofden.
Mannen lopen met een volière op hun hoofd waar tientallen kuikentjes in zitten om die te kunnen verkopen. Af en toe probeer je je geur af te sluiten om de zware urinegeur te negeren.
Het is een gekkenhuis! Zemijans met een man, vrouw achterop en een kind aan de borst rijden je van je voeten. Af en toe hoor je gekakel van een kip naast je die met z’n pootjes ondersteboven aan het stuur van een motor hangt. Taxichaffeurs staan in file in de te volle marktstraat naar elkaar te toeteren. Een zwerver stoot tegen je aan die z’n hand ophoud. Bij de fanMilk-ijsverkoper krijg je een stukje afgescheurde vuilniszak om je ijszakje heen om je handen niet te laten bevriezen. Wat een service..
Het is bizar. Af en toe loop je echt met je hoofd te schudden: Wat is dit... Hoe kunnen mensen hier leven. Aan de andere kant is het prachtig. Wanneer je even naar de mensen lacht zie je een twijfeling maar krijgt je daarna een enorme glimlach terug. En die zijn zoveel waard! Je zou het moeten zien!!

De afgelopen twee weken heb ik samen met de Noorse Kaare (zeg Koré) gewerkt en onze vertaler Mawuli. Ik heb echt twee hele leuke weken gehad. Maandag zagen we het 16-jarige meisje met de fractuur in haar kaak weer terug. Toen het meisje vorige week langskwam en Dag voelde of alles netjes herstelde bleek dat de onderkaak helemaal niet stabiel was. De twee delen kaak bewogen nog steeds afzonderlijk van elkaar. Wat een teleurstelling. Nu was het meisje terug voor een volgende behandeling. Dag had het bij Dr. Gary Parker gelegd en ze hebben besloten een Intermaxilaire fixatie te doen (het vastzetten van onderkaak en bovenkaak met metalen draadjes) Het was verschrikkelijk het meisje weer zo te zien! We werden allemaal een beetje naar van haar gegil. Het moet verschrikkelijk voor haar geweest zijn. We zonden haar naar huis met blikjes vloeibare voeding die ze zes weken lang zal moeten drinken. Ik hoop dat alles netjes mag herstellen. Jullie blijven op de hoogte..

Woensdag kwamen we bij de kliniek aan rijden en lagen er aan de kant van de straat, waar met de screeningen mensen in de rij staan te wachten, stenen met daarop cijfers in krijt in rijen. Er waren mannen aan het handelen geweest. Mensen konden op die manier een steen kopen, en waren dan verzekerd van een plekje vooraan in de rij. Echt bizar! Dat was natuurlijk niet de bedoeling. Mensen liggen sinds een paar weken op dinsdag al aan de kant van de straat te wachten op de screening van donderdag. Het zou niet eerlijk zijn als anderen een steen kopen en op donderdagochtend bij de screening zo vooraan in de rij gaan staan. Dus hebben Gini en een aantal dayworkers ze weggehaald. Met de screening waren er wel een paar boze patienten. Ze moesten toch gewoon werken? Dan hebben ze toch geen tijd om in de rij te wachten!...Zo vreemd!

Diezelfde dag kwam een jonge vrouw van 27 jaar de praktijk inlopen. De linkerkant van haar gezicht was helemaal gezwollen. Haar oog was flink ontstoken en werd wat naar de zijkant van haar gezicht getrokken. Uit haar rechteroor, -oog en –neus kwam pus. Ze zal van de week naar het schip gaan voor een CT-scan en dan zal er bekeken worden of ze geholpen kan worden. Ze hebben weinig hoop voor haar. Het is waarschijnlijk een kwaadaardige tumor die ze niet meer kunnen behandelen. Het is bizar zoiets te horen. We hopen voor haar op een behandeling.
’t Gekke is.. Je ziet steeds meer mensen de kliniek binnenlopen met de grootste zwellingen. ’t Klinkt hard.. Maar je went er aan. Ik had dat niet kunnen bedenken maar het is echt zo. Ik schrik niet meer zo als dat ik een paar weken geleden deed.
Justin en Bob (een vriend uit Alphen ad Rijn die in de diningroom werkt) kwamen langs in de kliniek om eindelijk een idee te krijgen van hoe de kliniek er uit ziet en wat we doen. Dat was wel erg leuk!

Donderdag viel alle stroom in heel Lomé uit. Gelukkig konden wij gewoon door blijven werken! Alle units en behandellampen werken op onze generatoren. Helaas vielen de airconditioning, de lichten in het gebouw en de muziek wel uit. Het was flink warm maar we hadden het gezellig met het team.

Ik zal in m’n volgende verhaal vertellen over mijn weekendje weg!
Veel liefs