Let's SurviveAll

Terug op het schip, na een fantastisch Paasweekend weggeweest te zijn. En wat was het gaaf!! We hadden het plan om met een groepje van zeven man eerst naar Kpalimé (ten noorden van Lomé) te gaan en vervolgens richting Benin te gaan. Het liep allemaal wat anders.. Maar ’t had niet beter gekund!

Op vrijdagmorgen pakten we onze backpacktassen. Joy en Amy (twee van mijn kamergenootjes), Joshua (de vriend van Amy) Kristen (Een collega van Justin), David (Canadese jongen), Justin en ik waren en klaar voor! Om twaalf uur liepen we de haven uit en daar stond onze taxi, een stationcar op ons te wachten. Josh en Amy kropen met z’n tweeen op de bijrijdersstoel. Jus, Joy en ik zaten op de achterbank en Kristen en David propten zich tussen de zeven grote tassen in de kofferbak. Geweldig! We waren Lomé nog niet uit en er klapte al band. De taxichaffeur begon de band te verwisselen terwijl wij stonden te genieten van een Fan-Milk ijsje! Na drie kwartier vervolgden we onze reis richting Kpalimé. De reis alleen al was bizar. We reden langs allemaal kleine dorpjes met huisjes die bestonden uit een paar palen en een dak. Overal langs de weg stonden vrouwen ananas en mango te verkopen en af en toe werden we nageroepen met ‘Jovo, jovo!’ door spelende kinderen. ’t Is een gek idee dat je voor veel kinderen de eerste ‘witte’ bent die ze zien. Na twee uur in de auto gezeten te hebben begon het keihard te regenen. Eindelijk! Dat mocht wel eens. ’t Was heerlijk om het af te voelen koelen! Stom dat je daar zo van kan genieten.. Jullie zullen wel denken;-).Toen we aankwamen in Kpalimé, sprong de broer van Bob Marley bij ons op de achterbank. Gezellig, er kon er nog wel eentje bij! Hij zou ons de watervallen wel even laten zien. We reden over een geweldig slingerpad de berg op waar het kleine dorpje Kuma Konda. Daar hebben we bij een klein barretje gezellig wat gedronken. Ik heb met de lokale kinderen een tijdje zitten spelen. Ze vonden de camera geweldig! Heel het dorp verklaarde ons voor gek: Wie gaat er nou op een matje bij de watervallen slapen. Het werd ons echt afgeraden, daarnaast moesten we nog een heel stuk klimmen om daar te komen. Twee mannen uit het dorp hebben ons uiteindelijk naar de top van de hoogste berg gebracht. Daar zou ’t wel veilig zijn. Het was een hele klim maar uiteindelijk waren we er dan. We hadden een prachtig uitzicht en in de verte zagen we Ghana liggen. Binnen een half uur zou het pikkedonker zijn. Hangmatten werden opgehangen (aan de drie bomen die er stonden), matjes uitgevouwen en het kampvuur aangestoken. We aten noodles en pizza en hebben bij ’t kampvuur zitten kletsen. Aan het begin heeft het wel wat... ’t Knapperende vuur, muziekje er bij, een gezellig groep.. Maar al na een paar uur waren we het helemaal zat, ’t begon koud te worden, we voelden ons vies en het was zo ontzettend oncomfortabel. De eersten gingen slapen.. Justin en David gingen elk half uur op zoek naar nieuw hout omdat we het vuur de hele nacht aan wilden hebben. Gelukkig is er ook zo lekker veel hout te vinden boven op een berg. Niet! Ondertussen zat ik dan met slapende mensen om me heen te wachten tot de jongens terug zouden komen. Het idee dat heel het dorp wist dat er zeven Jovo’s op de berg zaten gaf me geen prettig gevoel. We hadden allemaal ons geld, onze camera’s en iPods bij ons. Er hoefde maar één gek kwaad te willen. Af en toe probeerde ik m’n hoofd even neer te leggen om toch wat te slapen. Na nog geen vijf minuten werd ik weer wakker omdat er een mier over m’n been liep. Er liepen grote spinnen, mieren, kakkerlakken! Het waren 12 gezellig uurtjes.. Om vier uur mochten Jus en ik gaan slapen en hebben we een paar uurtje gepakt in de hangmatten.

De volgende ochtend om zeven uur vertrokken we, met een pracht uitzicht, terug naar het dorpje Kuma Konda. Ik voelde me dan wel brak, maar was ook wel trots. He, dat hebben we dan toch maar even gedaan. In Afrika in de open lucht op een berg geslapen. Dat kunnen er niet veel vertellen! Met een Cola en een rol koekjes als ontbijt overlegden we bij hetzelfde barretje hoe onze dagen er uit zouden gaan zien. We hadden besloten lekker in deze buurt te blijven. Wilden we naar Benin, dan moesten we eerst terug naar Lomé om vervolgens de grens over te kunnen. Dat zou teveel gereis worden. We werden door een taxi terug naar Kpalimé gebracht waar we dan eindelijk ons welverdiende hotel Geyser zagen. Terwijl Justin en Joy naar de markt gingen voor eten, namen we een duik in het zwembad. We namen allemaal een douche, aten bij ’t bijhorende restaurant gezellig wat en besloten even siesta te houden. Iedereen was kapot! We hadden drie, voor hier, nette ge-airconditioneerde kamers. Wat waardeer je het opeens als je weer een normaal bed hebt!

Aan het einde van de middag wilden we naar de markt en uiteten in de stad. Voor het hotel hielden zeven Zemijans aan. De motors die je hier om de oren zoefen. Mannen rijden af en aan, hebben zo’n ding gewoon voor eigen gebruik maar nemen ook graag mensen mee en zetten ze voor zo’n 30 eurocent even ergens af. Op die manier verdienen ze net wat bij. Wat een ervaring. Echt super grappig. Bij de markt hebben we even rondgekeken. Het is onbeschrijfelijk hoe zoiets er uit ziet! Bizar! De sfeer in Kpalimé was gemoedelijker. Mensen trokken niet aan je armen omdat ze je graag hun kraampje wilden laten zien. Ze lieten je met rust.. Al gauw hadden we het gezien en gingen we op zoek naar een tentje om wat te eten. We zaten aan rijst met Afrikaanse saus. Veel te pittig voor mij! Het was een aparte avond. Eindelijk zag ik dan écht Afrika. Er hingen wat kinderen rond onze tafel en toen we ze onze kip voorschotelde kropen ze op schoot en genoten van het eten. Ze besloten onze cola ook wel even op te kunnen drinken. Op een gegeven moment liepen er twee andere Jovo’s de tent binnen. Al gauw maak je dan even contact en toen we met ze aan de praat raakten bleek de vrouw in Kpalimé te wonen en de man bleek als doel voor zijn leven te hebben alle landen in de wereld te mogen zien. De laatste maanden had hij in West-Afrika doorgebracht. Bizarre verhalen van beiden mensen. Er waren al vaker mensen op ons afgekomen waren om te vragen hoe ze door Mercy Ships geholpen konden worden en ook nu was er een man met een oogafwijking die bij ons tafeltje even kwam vragen hoe hij met ons in contact te komen. We vertelden wanneer hij terecht kon voor de eye-screenings. We hadden bij een tankstation iemand gesproken die ons uitnodigde mee te gaan naar een cafeetje op de berg waar ze live Reggae muziek speelden. We hadden met de man afgesproken bij het pompstation en even later kwam hij met een busje ons oppikken. De man scheen wat haast te hebben. We reden over een heel klein slingerend weggetje de berg op, het was hartstikke donker en vrouwen liepen langs de kant van de weg. De man reed als een gek, ontzettend hard, hij leek wat agressief. Mochten we uit de bocht vliegen dan was ’t einde verhaal. Ik was zo ontzettend bang! We kwamen toch aan bij het tentje, hebben daar een tijdje zitten kletsen, djembé gespeeld en om ’t kampvuur gedanst. Om elf uur wilden Justin en ik wel naar huis. De rest wilden nog gaan stappen in de stad. Er scheen alleen een eigenaar bij de tent te zijn die ons wel even naar het hotel zou brengen maar ontzettend veel gezopen had, de andere optie was om naar huis te gaan achterop twee Zemijans, maar ’t had hard geregend en de wegen waren spekglad. Uiteindelijk hebben we voor de auto gekozen. Justin en ik zijn gaan slapen en de rest is gaan stappen.

Op Paaszondag reden we ‘s morgens in een lange slinger van Zemijan’s over het prachtige pad de berg weer op naar Kuma Konda. We werden door een man uit het dorp meeenomen naar de watervallen via een prachtig regenwoud. Het was een tocht van 2 uur door de berg, ’t was wam maar zo ontzettend gaaf! Prachtig, je keek je ogen uit. Het deed me denken aan een hele oude film. We konden zo op bezoek bij Swiss family Robinson! Haha... De man liet ons allerlei verschillende planten zien waar ze medicijnen van maakten, haarverf of verf voor kleding. We zagen bananenbomen, ananassen en de mooiste bloemen. ’t Was zo gaaf.. Op een gegeven moment kwamen we dan eindelijk aan bij de watervallen waar we een koude douche hebben genomen en verse mango’s en ananassen hebben gegeten. We hadden weer een lange tocht terug naar het dorpje, sprongen weer op de Zemi’s, namen in het hotel een douche en zijn weer Kpalimé gegaan voor het avond eten. Uiteindelijk zaten weer bij ons zelfde tentje wat te eten. Iedereen was uitgeput. We hoopten ’s avonds nog lekker even het zwembad in te kunnen duiken maar dat ging helaas niet door omdat er iets mis was met het water. Ik ben vroeg naar bed gegaan. De rest van de groep bleef lekker hangen bij de bar. Om 10 uur was het stil..

De volgende ochtend, 2e Paasdag, zijn Jus, Kristen om acht uur weer achterop een Zemi naar de markt gebracht. Heerlijk, het was rustig in de stad en we hebben lekker over de markt gestruind. Ik wilde graag wat houtsnijwerk zien en toen we bij een bij een ‘winkeltje’ wat stonden bekijken werd alles uit de kast gehaald om ons wat te verkopen. Er stond een enorme mooie trommel.. Er werd even flink geonderhandeld. Toen Jus vertelde dat wij bij Mercy Ships werken ging de prijs opeens flink omlaag. De broer van de man bleek een dayworker te zijn en werkt in de machinekamer. Uiteindelijk hebben we de prachtige trommel (Net groter dan een djembé) gekocht voor 14.000 Chf (€25)! Das toch leuk! We hebben op de markt wat vers fruit gekocht, zelfgemaakte pindakaas en brood. Terug bij het hotel zijn we de tassen weer in gaan pakken, hebben we getoast op een waanzinnig weekend en toen stond onze zelfde taxichaffeur die ons vanuit Lomé had gebracht weer voor ons klaar.
In de loop van de middag waren we weer terug op het schip! Toch weer lekker om thuis te zijn!

In de afgelopen week is er ook weer een heleboel gebeurd maar daar vertel ik in een volgend verslag weer over. ’t Wordt anders wel erg lang!
Volgend weekend ga ik met Jus, Bob, Liesbeth (twee Nederlanders) Daniel en Maren richting Benin voor een weekend. Dit was zo geslaagd dat we maar direct aan het plannen zijn geslagen!

Jullie horen weer van me!
Liefs vanaf het schip!